Oecumenische openluchtviering Kaag, Pinksteren 2018
Zondag 20 mei, eerste Pinksterdag was de locatie achter De Stal op de Kaag het toneel voor de tiende oecumenische Pinksterviering, georganiseerd door de Protestantse Kerk Kaag en de H. Joannes Evangelist Buitenkaag. De naamsbekendheid en de goede weersverwachting brachten veel parochianen, gemeenteleden en ander geïnteresseerden naar de Kaag. In de viering verzorgde het Gospelkoor Deliverance, een twintigtal dames sterk, uit Amsterdam het leeuwendeel van de muzikale ambiance. Het koor stond onder leiding van de blinde dirigent Erwin Young die zelf ook als solist optrad. Aan de piano zorgde Rick Piepers voor de begeleiding. De samenzang kreeg muzikale steun van Jan Biemond op de piano en Aad Wols op saxofoon. De laatste speelde ook enige nummers mee met het koor. De samenzang haalde niet het niveau wat ik ervan verwachtte. De sax overheerste, mede door de versterking via de luidsprekers. Het kan ook zijn dat de melodieën van de gekozen gezangen mogelijk minder bekend waren bij de aanwezigen, waardoor zij er niet met volle borst tegenaan gingen.
Voor gingen dominee Iman Padmos en pastoor Kees van Lent, terwijl Afra van Ruiten een korte lezing verzorgde. Iman nam ook de overweging voor zijn rekening. Deze kreeg de titel "En toen was er communicatie ...” .De duif was en is in kunstuitingen veelal het symbool voor de Heilige Geest. Ook op de omslag van de liturgie een duif, ditmaal van de hand van Picasso. Iman maakt in zijn overweging drie stappen op weg naar Pinksteren. In het scheppingsverhaal zweeft Gods geest over de wateren – misschien wel in de vorm van een duif – en Hij zei: er moet licht komen, en toen was er licht ... De duif die Noach als verkenner los liet, kwam terug met een olijftakje en toen was er hoop op leven ... En tenslotte bij de doop van Jezus, daalde Gods Geest op hem neer als een duif; en toen werd Hij onze hoop … Iemand die ons aan de hand nam om ons in woord en daad te laten zien hoe we in de Geest van God verder kunnen gaan. De apostelen en de andere leerlingen in Jeruzalem kregen met Pinksteren 'de Geest'. Zij gingen de straat op en spraken de bezoekers toe. Een ieder hoorde hen in zijn eigen taal spreken. En toen was er communicatie… Iman verhaalde over een vakantie op een Franse camping waar zijn dochters contact maakten met andere kinderen op die camping en hoe zij samen optrokken. Daar was vriendschap en zonder elkaars talen te spreken, gold ook daar en toen was er communicatie … Het lijkt of de lezing over de Babylonische spraakverwarring met het Pinkstergebeuren in tegenspraak is. Daar verstaan mensen elkaar niet meer. De taal van de liefde wordt ingeruild voor de taal van de hoogmoed: dus spraakverwarring, Het was dus een niet mis te verstane boodschap. Iman eindigde dan ook met een belangrijke analyse die voor ons als advies kan gelden. Misschien is het wonder van elkaar verstaan juist gelegen in iets wat altijd al kon en kan gebeuren. Jezelf open stellen voor de ander, elkaar zien staan! Juist in liefde en diepe vriendschap durf je jezelf bloot te geven, en met name die openheid over jezelf roept in de ander weer meer liefde op. Natuurlijk blijven wij mensen met een eigen moedertaal, daar laat ook de tekst geen enkele twijfel over bestaan. Maar ondanks die taalverschillen herkennen wij elkaar als mensen van God en dat schept ruimte voor communicatie. Daar is alles om begonnen.
Na wederom enige prachtige liederen door het koor, een samenzang, de uitzending en zegen én een "Gezegend Pinksteren werd deze tiende openluchtviering afgesloten. Pastoor Kees van Lent dankte een ieder die meewerkte aan het welslagen van de viering: hij noemde allen die direct meewerkten aan de viering, maar uiteraard ook alle vrijwilligers die hand- en spandiensten verrichtten, daarin begrepen de brigade van De Stal. Om het geheel nog aantrekkelijker te maken zong het koor nog een tweetal liederen als toegift.
Na de viering was er koffie en thee, en waren er krentenbollen, gesponsord door Siem Visser. Onder het genot daarvan en het prachtige weer, werd nog een poosje gezellig nagepraat. Nico Verhaar zorgde voor plaatjes.
Aad Onderwater, parochiaan H. Joannes Evangelist.
